مدیر مدرسه بهداشت عمومی جانز هاپکینز بلومبرگ, مدیر مدرسه سلامت عمومی جانز هاپکینز بلومبرگ : تکرار تلاش‌های انتحاری و مرگ‌های ناشی از خودکشی در میان گروهی از افراد دانمارکی که تحت مشاوره روانی اجتماعی کوتاه‌مدت بعد از یک اقدام انتحاری قرار داشتند , کم‌تر بود .
سهم : داستان کامل تلاش‌های انتحاری و مرگ‌های ناشی از خودکشی در میان گروهی از افراد دانمارکی است که بعد از اقدام به خودکشی تحت مشاوره روانی - روانی کوتاه‌مدت قرار می‌گیرند .
اعتقاد بر این است که این یافته‌ها اولین کسانی هستند که نشان می‌دهند که صحبت در مورد پیش‌گیری از خودکشی در واقع کار میکند و از تلاش‌های انتحاری آینده در این جمعیت بسیار پرخطر اجتناب میکند . گرچه فقط شش تا ده جلسه مشاوره درمانی ارائه شد , محققان مزایای بلند مدت را یافتند : پنج سال پس از پایان مشاوره , درصد کم‌تر خودکشی‌ها در گروه مورد درمان نسبت به گروهی بود که درمان نکردند .
مطالعه‌ای روی این یافته‌ها به صورت آنلاین منتشر شده‌است .
او گفت : " ما می‌دانیم که افرادی که اقدام به خودکشی کرده‌اند , یک جامعه پرخطر هستند و ما باید به آنها کمک کنیم . به هر حال , ما نمی‌دانیم که از نظر درمان چه تاثیری می‌تواند داشته باشد . " " اکنون شواهدی در دست داریم که درمان روانی - اجتماعی که حمایت را فراهم میکند , نمی‌تواند از خودکشی در یک گروه در معرض خطر مرگ ناشی از خودکشی جلوگیری کند . محققان می‌گویند یافته‌های آنها نشان می‌دهد که ممکن است برای افرادی که در گذشته اقدام به خودکشی کرده‌اند ارزشمند باشد .
در دانمارک که مراقبت‌های بهداشتی رایگان برای شهروندان خود دارد , اولین کلینیک پیش‌گیری از خودکشی برای مردم در معرض خطر خودکشی باز شد اما نیازی به بستری شدن در بیمارستان نبود . این کلینیک‌ها در سراسر کشور در تاجیکستان گشایش یافت .
برای مطالعه چند مرکز , محققان داده‌های مربوط به سلامت دانمارکی را از بیش از ۴۰۰ نفر در دانمارک بررسی کردند که اقدام به اقدام به خودکشی بین دو کشور کرد . آنها به افرادی که درمان روانی - اجتماعی را در یکی از هشت کلینیک پیش‌گیری از خودکشی دریافت کردند , نگاه کردند . پس از آن , محققان نتایج خود را در طول زمان با افرادی که اقدام به خودکشی کرده بودند , مقایسه کردند . شرکت کنندگان به مدت ۱۰ سال پی‌گیری شدند .
محققان دریافته اند که در طول سال اول , کسانی که درمان دریافت کرده‌اند , احتمال خودکشی مجدد کم‌تر و احتمال مرگ کم‌تر از هر دلیلی را دارند . پس از پنج سال , در گروهی که تحت درمان قرار گرفته بودند , درصد خودکشی کم‌تر بود . بعد از گذشت دو سال , میزان خودکشی افرادی که تحت درمان قرار گرفته بودند به طور معنی‌داری کم‌تر از گروه شاهد بود ( p < 0.05 ) .
این درمان , بسته به نیازهای فردی بیمار متفاوت است , بنابراین محققان نمی‌توانند بگویند که " جز فعال " چه چیزی را علیه تلاش‌های انتحاری آینده تلقیح کرده‌است . در حالی که ممکن است به سادگی ارائه مکانی امن و محرمانه برای صحبت باشد , محققان می‌گویند که آنها قصد دارند تا داده‌های بیشتری را جمع‌آوری کنند که در آنها انواع خاصی از درمان ممکن است بهتر از دیگران کار کند .
مطالعه مشترک الیزابت آ . استوارت , دکترای دانشکده بهداشت روانی بلومبرگ , می‌گوید که قبل از این , مشخص کردن این که آیا یک درمان پیشگیرانه خاص در کار است یا خیر امکان پذیر نبود . استوارت می‌گوید که انجام یک مطالعه تصادفی که در آن برخی درمان‌های پیش‌گیری از خودکشی را انجام می‌دهند , اخلاقی نیست .
منبع