در سطح مولکولی ، مجتمع miR۳۷۹ - ۴۱۰ هزاران ژن را هدف قرار می‌دهد که در میان آن‌ها بسیاری از آن‌ها در تنظیم transmission سیناپسی نقش دارند . علاوه بر این ، یک گروه کوچک متشکل از پنج micrornas از دسته ممکن است تا حد زیادی the پروتیین‌های اصلی سیناپسی را توضیح دهند . این پروتئین‌ها در یک فرآیند موسوم به homeostatic سیناپسی دخیل هستند - - یک حلقه بازخورد که وقتی مغز فعال می‌شود مغز فعال می‌شود چون تماس‌های synaptic بسیار قوی هستند .
در حالی که مطالعه حاضر از موش به عنوان یک ارگانیسم مدل استفاده می‌کند ، نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر این که پیچیده miR۳۷۹ - ۴۱۰ در مقررات رفتار اجتماعی در انسان‌ها دخیل است . به عنوان مثال ، چندین میر - ۳۷۹ - ۳۷۹ نفر در خون و مغز بیماران مبتلا به اختلالات روانی هستند که رفتارهای اجتماعی مانند اسکیزوفرنی یا اختلالات طیف اوتیسم را تحت‌تاثیر قرار خواهند داد .
در افراد مسن‌تر ، دیابت نوع ۲ با کاهش کارکرد مغز در طول پنج سال مرتبط است .
مبدا :
Diabetologia
خلاصه :
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که در افراد مسن‌تر که در جامعه زندگی می‌کنند ، دیابت نوع ۲ با کاهش در حافظه شفاهی و شیوایی در طول پنج سال مرتبط است .
تحقیقات جدید منتشر شده در Diabetologia ( نشریه انجمن اروپایی مطالعه دیابت [ EASD ] نشان می‌دهد که در افراد مسن که در جامعه زندگی می‌کنند ، دیابت نوع ۲ ( T۲D ) با کاهش در حافظه شفاهی و شیوایی بیش از ۵ سال مرتبط است .
با این حال ، برخلاف مطالعات قبلی ، کاهش حجم مغز اغلب در افراد مسن‌تر با T۲D مشاهده نشد که مستقیما ً با کاهش شناختی در طول این دوره زمانی همراه بوده‌است . با این حال ، در مقایسه با افراد T۲D ، افراد مبتلا به T۲D ، در ابتدای این مطالعه ، دچار ضعف مغزی بیشتر شده بودند .
تحقیقات پیشین نشان داده‌است که T۲D می‌تواند خطر جنون در افراد مسن‌تر را دو برابر کند . در این مطالعه جدید ، دکتر میشل Callisaya ( دانشگاه تاسمانی ، هوبارت ، TAS ، و Monash ، ملبورن ، VIC ، استرالیا ) و همکارانش به دنبال کشف این موضوع هستند که آیا دیابت نوع ۲ مرتبط با atrophy مغزی بیشتر و کاهش شناختی است و اینکه آیا این دو به هم مرتبط هستند یا خیر. این اولین مطالعه برای مقایسه کاهش در هر دو cognition و atrophy مغز بین افراد با و بدون T۲D در یک مطالعه مشابه است .
این محاکمه ۷۰۵ افراد ۵۵ تا ۹۰ سال از the و دیابت در مطالعات قدیمی‌تر Tasmanians ( cdot ) به کار گرفته شد. ۳۴۸ نفر با T۲D ( میانگین سنی ۶۸ سال ) و ۳۵۷ بدون ( میانگین سنی ۷۲ سال ) که تحت MRI های MRI ( عملکرد کلی مغز ) و معیارهای روان‌پزشکی عصبی ( کارکرد جهانی و هفت حوزه شناختی ) در سه نقطه از یک دوره بعد از ۴.۶ سال تحت فشار قرار گرفتند .
نتایج برای سن ، جنسیت ، تحصیلات و عوامل خطر آوندی شامل گذشته یا ترک فعلی ، سکته قلبی ، فشار خون بالا ، کلسترول بالا و شاخص توده بدنی تنظیم شدند . نویسندگان گزارش دادند که بین T۲D و کاهش بیشتر در هر دو حافظه شفاهی و روانی شفاهی وجود دارد .
اگرچه افرادی که مبتلا به دیابت بودند ، در ابتدای مطالعه ، atrophy مغزی بیشتر داشتند ، تفاوتی در میزان of مغزی بین افراد مبتلا و بدون دیابت در طول دوره زمانی این مطالعه وجود نداشت . همچنین هیچ مدرکی در این مطالعه وجود ندارد که میزان of مغز به طور مستقیم بر روابط شناخت دیابت اثر می‌گذارد .
منبع سایت علم روز
- ۹۷/۱۰/۱۷