روانپزشکی

آن‌ها از اطلاعات از توالی DNA باستانی انسان‌های غار نشین برای شناسایی قطعات DNA غار نشین باستانی در انسان‌ها بر روی کروموزوم ۱ و ۱۸ که با کاهش انحنای جمجمه هم‌بسته بودند ، استفاده کردند . این قطعات حاوی دو ژن است که پیش از این به رشد مغز مرتبط بودند : UBR۴ ، درگیر در تولید نورون‌ها و PHLPP۱ ، که در رشد عایق‌بندی میلین در اطراف پیش‌بینی‌های سلول عصبی دخیل هستند .

نویسنده ارشد ، سایمون فیشر ، متخصص ژنتیک در موسسه ماکس پلانک برای Psycholinguistics می‌گوید : " ما از مطالعات دیگری آگاهیم که disrupting یا PHLPP۱ می‌تواند عواقب عمده‌ای برای توسعه مغز داشته باشد " . برای حاملان بخش انقراض انسان‌های غار نشین ، بیان ژن در مخچه کمی بالاتر است که پیش‌بینی می‌شود اثر dampening بر روی cerebellar myelination داشته باشد .

putamen - بخشی از یک شبکه از ساختارهای مغزی که غدد عصبی نامیده می‌شوند - - و مخچه نیز در حرکت مهم است .

Gunz می‌گوید : " هر دو ناحیه مغزی ورودی مستقیم را از قشر مغز دریافت می‌کنند و در آماده‌سازی ، یادگیری و هماهنگی sensorimotor حرکات دخیل هستند .

محققان تاکید می‌کنند که اثرات حمل این قطعات نادر به انسان‌های غار نشین ، ظریف هستند و تنها در یک اندازه نمونه بسیار بزرگ یافت می‌شوند .

فیشر می‌گوید : " انواع انسان‌های غار نشین به تغییرات کوچک در فعالیت ژن منجر می‌شوند و تنها افراد را به سمت یک شکل مغز کروی کم‌تر سوق می‌دهند . این اولین نگاه ما به اصول مولکولی این فنوتیپ است ، که احتمالا ً شامل بسیاری از ژن‌های دیگر می‌شود ."

محققان آماده می‌شوند تا رویکرد خود را افزایش دهند و آن را به ده‌ها هزار نفر اعمال کنند . این کار آن‌ها را قادر می‌سازد تا یک صفحه گسترده کاملا ً ژنوم را برای نشان دادن ژن‌های اضافی مرتبط با گردی و دیگر ویژگی‌های زیستی انجام دهند .

فیشر می‌گوید : " رویکرد میان‌رشته‌ای که ما برای این مطالعه توسعه داده‌ایم می‌تواند به طور گسترده به پرسش‌های حل‌نشده درباره تکامل مغز انسان اعمال شود . "

فعالیت‌های مغزی والدین وقتی که با هم بازی می‌کنند ، فعالیت مغزی آن‌ها را منعکس می‌کند.

مبدا :

PLOS

خلاصه :

تحقیقات برای اولین بار نشان می‌دهند که زمانی که بزرگسالان درگیر بازی مشترک با نوزاد خود هستند ، مغز والدین می‌تواند فعالیت‌های فرکانس بالا را نشان دهد که با الگوهای توجه خاص خود و نه خود آن‌ها مرتبط هستند .

زمانی که کودکان با اشیا بازی می‌کنند ، تلاش اولیه آن‌ها برای توجه به چیزها همراه با فعالیت‌های فرکانس بالا در مغز آن‌ها همراه است . اما وقتی پدر و مادر با آن‌ها بازی می‌کنند چه اتفاقی می‌افتد ؟ تحقیقات جدید ، انتشار ۱۳ دسامبر در ژورنال دسترسی آزاد به اینترنت ، دکتر سام Wass از دانشگاه شرق لندن با هم‌کاری دکتر ویکتوریا لئونگ ( دانشگاه کمبریج و دانشگاه فنی Nanyang ، سنگاپور ) و همکاران ، برای اولین بار نشان می‌دهند که زمانی که بزرگسالان در یک بازی مشترک با نوزاد خود درگیر می‌شوند ، مغز آن‌ها فعالیت‌های مشابه با فرکانس بالا را نشان می‌دهد . با این حال ، این نوع فعالیت با الگوهای توجه خاص خود و نه خود آن‌ها مرتبط هستند .

نویسندگان به طور همزمان داده‌های electroencephalography ( EEG ) را از نوزادان ۱۲ ماهه و مادرشان هنگامی که به طور جداگانه یا با اسباب‌بازی بازی می‌کردند ثبت کردند . اما تقریبا ً هر چیزی که ما در مورد آموزش اولیه در مغز می‌دانیم از مطالعاتی ناشی می‌شود که به مغز کودک در انزوا نگاه می‌کنند . "

منبع سایت علم روز